Daar ben ik dan weer

Mijn computer is een poosje uithuizig geweest. Hij deed niet meer wat ik wilde en op een gegeven ogenblik hield hij het voor gezien.

Gelukkig is hij nu gemaakt en kan ik de draad weer oppakken.

De wereld is gewoon doorgedraaid. Nou ja, gewoon?

De rampen zijn van zodanige formatie dat er haast geen mouw meer aan te passen is.

Soms beangstigt het mij wel en daar ben ik niet de enigste in.

Wat hangt ons nog boven het hoofd?

Ik heb een keer een boek gelezen wat door Ds Wilkerson geschreven is.

Ds Wilkerson is ook bekend geworden door zijn evangeliesatiewerk onder de jeugdbendes in Amerika.

Met resultaat overigens.

Het boek van deze tijd heet: "Het visioen en verder". De eerlijkheid gebied dat ik het geen fijn boek vond. Allerlei visioenen die hij de afgelopen jaren heeft gehad en dat zijn niet allemaal fijne visioenen, staan daarin beschreven. En visioenen kunnen uitkomen.

Gelukkig is hij ook degene die ons moed geeft voor de toekomst op grond van de Bijbel. En daar wil ik graag nu de aandacht op vestigen.

In de Bijbel staan heel veel fijne berichten en psalm 91 is voor veel gelovige mensen een zeer moedgevende psalm.

Deze psalm wordt wel het hooglied van het vertrouwen in God genoemd.

Het kan ook voor ons als een baken in zee zijn.

Met respect denk ik terug aan mijn ouders die een sterk geloofsvertrouwen hadden.

Ik ben in 1933 geboren en was het zesde kind (ja eigenlijk het zevende want een is er overleden)  De tijd dat de crisistijd is begonnen.

Daarna zijn er nog 4 kinderen geboren, de laatste in 1939 vlak voor de oorlog.

Heel wat zorgen hebben ze meegemaakt wat te begrijpen is in de oorlog. Maar zij hielden zich vast aan Gods belofte.

Helaas is in deze tijd veel godsvertrouwen verdwenen door alle twijfel die de wereld de ronde heeft gedaan.

Maar het getij kan keren.