BEPROEVINGEN IN DEZE TIJD

Er is op dit moment een groot verschil bij de beproevingen van christenen.

In heel veel landen is het zeer duidelijk, kerken worden gesloten, zelfs verbrand. Christenen worden sterk in de gaten gehouden of zij hen getuigenis openlijk naar voren brengen, wat in veel landen niet geaccepteerd wordt.

En in ons land kunnen we in vrijheid naar de kerk gaan.

En toch zijn er ook daar beproevingen. Lange tijd is het zo geweest dat sommigen zelfs in de kerk aan de Bijbel twijfelde, en die twijfel ook naar voren brachten. Diverse episodes zelfs als een mythe of sagen betitelde.

En wanneer men echt geloofde in de wonderen van de Bijbel werd men betiteld als ouderwets, iemand die niet met de tijd meegegaan was.

Het werd zelfs mode om de christenheid ook in de pers in discrediet te brengen en de twijfel vierde hoogtij.

Bij de ene kerk werd er hartstochtelijk gebeden voor een opwekking, een ommekeer. Terwijl men elders soms de moed had om te beweren dat je daar niet voor hoefde te bidden. De kerk zou toch steeds verder afkalven, daar moest rekening mee gehouden worden.

En de uitspraak dat het kruis van Christus tot ons aller behoud is werd gelogenstraft met de woorden: " je bent altijd voor je eigen daden verantwoordelijk en daar helpt geen lieve moeder aan".

In letterlijke zin is dit wel waar, maar in geestelijk opzicht is dit niet het geval.

Het kwaad dat wij bedrijven of bedreven hebben  is niet altijd zichtbaar.

Maar God ziet het hart aan.   

Ik denk dat het voor de meeste mensen geen prettig iets is als alle verborgen zonden, gedachten woorden  daden, voor het voetlicht zouden komen.

Je kunt je ogen ervoor gesloten houden maar je kunt ook psalm 139 met eerbied zingen:

Doorgrondt o God, mijn hart het ligt

Toch open voor Uw aangezicht

Toets mij of niet een weg in mij

mij schaadt en leidt  aan u voorbij

O God, houdt mij geheel omgeven

en leidt mij op de weg ten leven.