EEN BLIK TERUG

Dit is de Gereformeerde kerk in Pernis, die j.l zaterdag geheel gevuld was met de Bijlen familie en verwanten. Van heinde en ver waren ze gekomen om het evenement mee te maken.

Mensen die je in jaren niet gezien had keken elkaar aan en maakte hernieuwd kennis met elkaar.  Het was of je ver van huis was gegaan en weer even thuis was gekomen. Heerlijk.

Jong en oud waren present en genoten van elkaars aanwezigheid.

Het bleek ook nu weer duidelijk dat Pernis vroeger en misschien nog wel in geringere mate denk ik,een familiedorp was.

Grote gezinnen waren in die tijd geen uitzondering.

Het boek dat werd aangeboden zag er keurig uit, en de gene die het leeuwenaandeel er aan gehad heeft, werd uitvoerig bedankt

Deze gaf de dank weer door aan zijn vrouw, want zonder haar, zei mijn neef, zou het niet zo goed tot stand zijn gekomen

Zo werd ook deze vrouw weer op de juiste waarde geschat.

Voor mij persoonlijk was het leuk dat ik ook oudleerlingen tegenkwam van toen ik kleuteronderwijzers was in Pernis.

Ook oudleerlingen van mijn man (nu ook mensen van stavast)

schudde mij verrast de hand.

Ik schudde ook een oude nicht nog de hand, met de mededeling:

"Je hebt nog steeds dezelfde pretogen als vroeger".

Terwijl ze toch de 85 jaar is gepasseerd.

Nichten en neven die een sterke gelijkenis met hun vader of moeder hadden.

Het boek heeft de titel gekregen van "Stamboom van de familie Bijl" met een grote Bijl als illustratie op de omslag.

Wellicht is er ook veel met het bijltje gehakt

Wat mij persoonlijk wel opviel dat mensen uit de vorige geslachten veel kinderensterfte hadden. Je vond soms in het zelfde gezin dezelfde namen, wat vroeger wel de gewoonte was.

Ja, lief en leed wisselde elkaar wel af.

Maar ik kan nu wel beter begrijpen dat mensen vroeger soms ook wel heel ernstig waren.

Een geslacht om trots op te wezen en ik vind het prettig dat ook mijn familie zo naar voren is gebracht.