WIE VAN U ZONDER ZONDE IS...

In mijn jonge jaren heb ik veel gedeclameerd

Van de gedichten ken ik nog wel gedeeltes wat ik wel jammer vind.

Maar bij de kringloop kwam ik laatst een boekje tegen waar een van de gedichten nog volledig instond. Ik wil het u niet onthouden.

WIE VAN U ZONDER ZONDEN IS:

 

Gevloekt, gehoond, gesleurd met slijk bedekt

Haar kleed gescheurd, haar hare losgereten

Zo kwam zij tot de Meester, Die gezeten

Verwonderd opzag uit diep gepeins gewekt

    

En al die Joden krijsend, spuwend, dringend

Zich door en om elkander henenwringend

Bedreigden, schimpend en met vuisten ballend

De vrouw die op haar knieën was gevallen

    

En met het hoofd gebogen in haar handen

Het stenigen dat zij verdiend wachtte

Toen zag haar Jezus aan als in gedachten

En voelde al die ogen op Hem branden

    

Maar Hij doorzag hun listen en hun logen

En in Hem welde een oneindig mededogen

Met al hun laagheid, al hun onverstand

En schrijvend schreef hij woorden in het zand

    

Maar hoger, hoger klom hun lust tot moorden

Zij riepen: "stenigt haar naar Mozes wetten"

Wie zou die vrouw het stenigen beletten?

Toen sprak de Meester langzaam deze woorden:

    

"Zo een van u onschuldig is, en weet

Dat hij, ook heimlijk, nimmer zonde deed

Daar liggen vele stenen voor de hand"

En weder schreef hij in Het losse zand

    

Zij zagen op verwonderd en verlegen

Wat vreemde klanken hun daar tegen

En wie een steen geraapt had liet hem vallen

Toen ging er één en nog één, eindelijk allen

    

En toen de stilte om Hem henen viel

:Sta op , kom tot Mij verdwaasde ziel

Ik spreek u vrij,verdraag uw leed geduldig

Ga heen,  getroost, voor God zijt gij niet schuldig"