PARELS

In een van mijn bundeltjes  vond ik nog een gedicht over parels wat ik u niet wil onthouden.

 

PARELS

Stille wateren diepe gronden

Bij schade zijn het ook diepe wonden

 

Velen leerden zo het spreken af

En zwegen als het graf

 

En huilden zo diep misschien

Dat je de tranen niet kon zien

 

Kwamen zo in een onderaards gewelf

Leerden luisteren naar zich zelf

 

Hoorden zichzelf steunen en kreunen

Hadden niemand waar ze op konden leunen

 

En in het donker van hun bestaan

Riepen ze de Heer ootmoedig aan

 

De Heer verhoorde dit gebed

Heeft hen in de ruimte gezet

 

Zo werden ze door dit lot

Klaargemaakt voor het werk van God

 

Uit de oester van hun bestaan

Kwamen zij als golvend graan

 

En zo waren ze gelijk

Een parel voor Gods Koninkrijk.