WAT LICHTPUNTJES

Op een mooie najaarsdag toog ik met mijn snorfiets naar Wijhe.

Bij de R.K. kerk aangekomen zette ik mijn snorfiets neer om de kerk van binnen te bekijken en tevens om wat foldertjes mee te nemen.

Ik vond de kerk wel interessant want twee jaar geleden was een groot gedeelte van de toren afgebrand, Maar tot mijn verbazing was daar nu niets meer van te zien. Hij was keurig hersteld.

Il wilde mijn snorfiets weer op gang brengen, maar die vertikte het.

Dan maar lopen naar het centrum waar er vast wel een fietsenmaker mij kon helpen. In het centrum aangekomen kwam er een oudere man naar mij toe met de vraag: "wil die niet meer" Ik zei: " nee, nu ga ik maar naar de fietsenmaker".

Zal ik hem poberen aan te trappen",vroeg hij vriendelijk.

"Nu dat vind ik wel prettig, want mij lukt het niet". En na enkele ogenblikken liep de motor weer, wat als muziek in mijn oren klonk.

"Ik wil nog even een kopje koffie drinken zal mijn motor het dan toch weer doen als ik hem een poosje stil zet?". "Dat dacht ik wel" antwoordde de man.

Op mijn gemak dronk ik een lekker bakje troost met een stukje vlaai. Daarna ging ik naar de snorfiets om hem weer te starten.

En jawel, hij deed het weer. En plotseling zag ik dezelfde man weer  met  een olijk gezicht naar me toe komen.  Zijn voorspelling was uitgekomen.Een goede reis hoor, riep hij me toe.     

Ja, ik sta altijd versteld dat er steeds weer mensen op mijn pad komen die mij uit de brand helpen. Leuk hoor en ook prettig dat ik het met u kan delen.