HET LIED VAN MARIA deel vijf

Maria was geen extrovert persoon. Dit komt in diverse schriftgedeelten tot uiting. Zij overlegde de woorden die zij hoorde en bewaarde die in haar hart.

Waarschijnlijk heeft zij naderhand iets daarvan verteld aan een van de discipelen die het weer opgeschreven heeft in het Evangelie.

Ook in het volgende gedicht van Anna en Simeon komt dit tot uiting.

ANNA EN SIMEON

Zij waren in Jezus tijd profetes en profeet

En met gaven van de Heilige Geest bekleed

Hun levensvisie  kwam op hetzelfde neer

In leven zouden zij Hem zien, hun Heer

Jozef en Maria brachten naar gewoonte in die dagen

Hun kind naar de tempel om het Kind op te dragen

Twee tortelduiven werden naar binnen gebracht

Als offerceremonie, zoals van hen werd verwacht 

 

Terwijl deze verrichtingen werden gedaan

Kwam de oude man Simeon eraan

Hij was door de Geest in de tempel gebracht

Waar hij Jezus vond die hij allang had verwacht

Nam het Kind van Maria eerbiedig in zijn armen

Keek naar Hem met innerlijk erbarmen

Daarna sloeg hij zijn ogen naar boven

Om God voor dit grote wonder te loven

 

"Nu kan ik heengaan in vrede" sprak hij ontroerd

't Was alsof hij in de hemel werd weggevoerd

"Mijn ogen hebben nu het grote Licht aanschouwd

Waar vele gelovigen op hebben gebouwd

Een Licht voor de heidenen en Israël

Maar voor allen is dit Kind niet in tel

Voor velen een zegen voor sommigen een vloek

Dit staat nu al geschreven in Zijn levens boek"

 

Anna een profetes van vier en tachtig jaar

Naderde nu ook Simeon en het ouderlijk paar

Met overtuiging bracht zij in blijde klanken

De boodschap van het heil om God te danken

Voor haar gold ook de slogan: oud wordt goud

Welzalig is de mens die op God vertrouwd

Zij zullen groen en fris zijn tot in lengte van dagen

God loven en zelf gewenste vruchten dragen