DE ANDERE WERELD (een tussendoortje)

Het was nog vroeg in de morgen dat ik naar buiten stapte wachtend op de treintaxi die ik besteld had.
Het was wel  fris maar een mooie witte wereld.
Grote sneeuwvlokken vielen op mij, waar ik echter geen hinder van had omdat de treintaxi speciaal voor mij gekomen was.
Ik ben altijd bang om te laat te komen, dus was ik ook nu ruimschoots op tijd. Min of meer tot mijn verbazing  had de trein 15 minuten vertraging.
Maar desnietemin  kwam ik toch op tijd in Delft wat mijn bestemming voor die dag was. Ik verwonderde mij erover dat de trein zo vol was. Maar later op de dag kreeg ik de oorzaak te horen.
Het goedkopere kaartje van een of ander winkelbedrijf moest nog besteed worden zodat het niet zijn geldigheid verloor.
Eigenlijk hoefde ik,als zoveel andere mensen,niet te staan omdat een tiener haar zitplaats aan mij wilde afstaan.
Een paar andere dames zeiden tegen mij: "u kunt ook in de eerste klas gaan zitten als er geen zitplaatsen in de tweede klas zijn." Dat klonk mij als muziek in de oren. En weldra zat ik in de stille coupé te genieten van het fraaie winterweer.
Toen ineens kwam er een landschap aan mij voorbij wat niets te maken had met het sneeuwlandschap. Het had daar helemaal niet gesneeuwd. Ja dat kan dus in ons land.
Tegen half elf kwam de zon er door,dus mijn dag kon haast niet stuk meer.
Nadat ik mijn kinderen en kleinkinderen ontmoet had, ging ik weer naar huis.
In de trein zaten een paar dames gezellig te keuvelen.
Met in hun hand een soort mobielje, waar zij dikwijls opkeken en er zichbaar van genoten.
Er kwamen een paar jongelui naar binnen van het mannelijk geslacht, die weldra in gesprek waren met de dames. Kennelijk hadden zij dezelfde interesses want met het mobieltje in de hand  discussieerde beiden over het gegeven van het mobieltje.

Er kwamen wat oudere dames binnen. En eerlijk gezegd vond ik het een wereld van verschil.
De jongelui vond ik wel erg veel weg hebben van mijn  kleinkinderen die ook vertrouwd zijn met de moderne conversatie mogelijkheden.
De oudere dames keken elkaar aan en tenslotte zeiden ze:
" Ja, dit gaat ons petje toch te boven"
Toen was mijn uur gekomen. Ik haalde wat visite kaartjes uit mijn tas en zei: " ja, ik ga zelf ook soms met de tijd mee".
Ik gaf de dames mijn visite kaartje met mijn weblogadres erop. Zij verbaasden zich en werden warempel enthousiast.
"Wat zet u daarop". Ik vertelde dat ik er van alles opzet wat ik de moeite waard vond. Ook soms dingen die ik in de trein mee maak, zoals nu.
Kijk vanavond maar op de weblog. De titel weet ik al.
" DE ANDERE WERELD"
En  wat je beloofd moet je ook doen .
Waar of niet?