EEN VAN GEEST

Dat is een mooi beginsel en op de Bijbel gefundeerd.

Is dit echter wel haalbaar, is de vraag nu.

Diverse christelijke kerken hanteren een oecumenisch rooster, wat op zich zelf een mooi gebaar is.

Maar zijn we wel oecumenisch in de praktijk?

Je kunt van alle godsdiensten wel de gemene deler nemen onder de noemer we hebben een God, maar de verschillen zijn soms zo groot dat er geen sprake is van een eenheid.

In het dagelijkse leven moet het een voor het ander zwichten.

Stel je bent als christen opgevoed waar de nadruk viel op het zoenoffer van Jezus Christus. En een ander vind de goede werken van grooter gewicht.

Ja, dat kan zelfs in een kerk. En de praktijk heeft uitgewezen dat dit een scheiding kan veroorzaken, terwijl je in een christelijke kerk het een het ander niet uit kan sluiten.

We gaan een stapje verder en komen uit bij een andere godsdienst bijvoorbeeld Moslims of Boedhisme.

Een God? Misschien wel maar de uitvoering is bij velen zo dat zij niet samen door een deur kunnen vanwege dat de een de ander z'n zienswijze niet accepteerd, zelfs niet kan accepteren.

Is deze vorm van Oecumene dan wel terecht?

Je kunt toch geen christen of Moslim worden terwille van de lieve vrede?

Daar is de zaak te ernstig voor.

Ik heb iemand eens horen zeggen:" Dominee zijn, is in deze tijd wel erg moeilijk want je moet met iedereen rekening houden". Maar is dit eigenlijk wel zo?

Wanneer je voor protestant-christelijk  doorgaat zal dit ook moeten blijken.Je kunt wel in een andere wei grazen om daar de lekkerste grassprietje weg te halen maar dat is niet eerlijk.

Een van Geest. Dit zal moeten blijken. Waar of niet.

Een heleboel mensen kiezen tegenwoordig de middenmaat en zeggen och het is toch een pot nat (wat oneerbiedig gezegd) en alles is toch genivelleerd.

Maar...

WAAR GAAN WE EIGENLIJK VOOR?

Wordt vervolgd: