ALLES VOOR DE WIND

Ja, dat was zo in de eerste huwelijksjaren.

Drie kinderen in vijf jaar tijd.

Een mooie woning in een landelijke omgeving.

Een man die door zijn hoofdsakte-studie veel thuis was, na schooltijd wel te verstaan.

Echt een jong pril gezin.

Maar daarna liep het niet langs een leien dakje.

Wij verhuisden naar Andijk waar mijn man hoofd van de school werd, of te wel bovenmeester.

Een boeiend maar druk bestaan.

Vooral toen de vierde baby zich aanmeldde.

Mijn conditie bleek niet zo geweldig tijdens de zwangerschap.

De baby kwam snel, maar bracht wel wat narigheid voor de kraamvrouw mee. Veel vocht en bloedverlies, met een stevige aderontsteking.

Vlak na de bevalling kwam er een dame op bezoek die de opmerking maakte:"ik heb nog nooit iemand zo zien veranderen". 

Van een blozende welgedane dame tot een smalle bleke

vrouw.

En dat muisje heeft wel een staartje gehad.

Toen ik wat opgeknapt was na enkele maanden, kreeg ik

wat herinneringen van terugwerkende kracht.

En de vraag kwam in mij op: "waar zou ik terecht gekomen zijn wanneer ik mijn leven had verloren?

Naar de hemel? Nu daar was ik niet meer zo zeker van.

De twijfel speelde ineens een grote rol.

En het was of ik in een niemandsland terecht gekomen was,

waar om mij gevochten werd. Er op of er onder?