HERDENKINGSDIENST

Vandaag is de laatste zondag van het kerkelijk jaar.

Bij de katholieken kerk is er op 1 november een herdenkingsdienst geweest.Ook wel genoemd aller zielen.

Of de dag van alle heiligen. En de laatste zijn er bij de katholieken kerk heel veel .

Op internet kwam ik een aantal gedichten tegen die in het nieuwsblad van Eindhoven geplaatst zijn, na een oproep.

Het viel me op dat het geen gedichten waren van overledenen die dit jaar overleden waren maar zelfs van dertig jaar geleden.

Bij mijn eigen gedichten vond ik er ook een, die ik graag met u wil delen.

 

DE AARDE DRUPT MEE

Het was de dertigste van de zevende

Dat het steeds maar regende

De lucht was grauw , de aarde nat

Toen kwam er op dat natte pad

Een stoet van auto's aangereden

Zagen de plassen niet hoewel zij die meden

Zij reden in gedachten verzonken

Terwijl de gedachten in hun oren bonkten

Dood, dood, dood wat een verdriet

We wisten het wel maar begrepen het niet

't Was hun vriend, broer, vader en mijn man

Die afscheid van het leven nam

Het afscheid was hem ook zwaar gevallen

Dat begrepen wij allen

Fred was zo'n levensgenieter geweest

Voor de dood was hij echter niet bevreesd

"Tot ziens" zei hij de laatste keer

Toen zagen we hem op aarde niet meer

Men weende in stilte zo ook de aarde

Had het leven nu nog wel waarde?

Hij leeft nog voort in herinneringen

En dat zijn wel mooie dingen

En zijn voorbeeld is goed geweest

Daaraan denk ik nu het meest

En na jaren van verdriet

Denk ik aan dit verdriet nu niet

Maar lach ik door mijn tranen heen

Ja, hij was echt een levende steen

God dank,

dat u ons ook wilt gebruiken op deze aarde

Zo krijgt het leven demensie, werkelijke waarde.