EEN GROOT WONDER: DE ZEE SPLIJT

Toen de farao en zijn hofhouding hoorde dat Mozes

met het volk Israel verdwenen was kregen zij spijt.

En zij zeiden: "hoe hebben wij dit volk kunnen laten gaan, nu zijn we al de slaven kwijt`.

Farao liet zijn strijdwagen aanspannen en trommelde het leger op en met de beste wagens gingen zij de Israelieten achterna.

Dat was wel even paniek in de tent. De Israelieten riepen God om hulp.

En tot Mozes zeiden ze: "had ons maar als slaven in Egyte gehouden, want nu zullen we nog sterven in de woestijn". Maar Mozes antwoorrde: "wees maar niet bang want de Heer zal voor jullie strijden, jullie hoeven zelf niets te doen".

Toen zei de Heer tegen Mozes: "neem uw staf en ga naar de zee en sla op het water en het water zal van elkaar wijken zodat je droogvoets naar de overkant kan gaan.

De Egyptenaars die jullie achteena zullen komen  zullen de overkant niet bereiken.Want zij zullen weten dat Ik God ben".

En zo gebeurde het.

Toen de grote stoet Israelieten de overkant bereikt hadden gaf God weer de opdracht aan Mozes: "strek nu je arm uit over de zee, het water zal terugstromen en het zal de Egyptenaren overspoelen met al hun wagens en paarden".

Vol ontzag waren de Israelieten en zij vertrouwden zich aan God en aan Mozes toe.

In de Bijbel is daar een heel lied aangewijd wat bij tijd en wijle ook nog in de kerken gezongen wordt. EXODUS !5

Niet meer gevangen als slaaf, maar bevrijd, wat een weelde. Nu op naar het beloofde land.

wordt vervolgd: