STERIEL

Wij hebben in de kerk een nieuw leidboek. Met honderden verschillende liederen. Te kust en te keur.

Een ding is niet zo prettig dat je er eigenlijk een aparte tas voor moet hebben.

Het feit is dat in het verleden er ook wel mensen naar de kerk kwamen met een Bijbeltas. Veelal met een zwarte kleur.

Mijn man heeft zoiets ook nog meegemaakt in een plaats op het platte land en heeft naar aanleiding daarvan een gedicht gemaakt met de naam steriel. Wat ondeugend?

 

STERIEL

Het onkruid is gewied, de paden zijn geharkt

De emmers staan geschuurd te pronken

De kerkklok beiert koop'ren klanken op de markt

Een dorp in zondagsrust verzonken

 

Schuif'lend gaan de voeten op het zandig pad

Het kerkvolk 't wekelijks werken zat'

Trekt naar het Godshuis in een zwarte doek

de Bijbel en het oude psalmen boek

 

De organist, bezweet, laat orgel tonen dreunen

Een handdruk van de dienstdoend ouderling

Waarbij de blaasbalg nog wat na blijft kreunen

De pastor trekt van leer, de hoorder verzinkt in mijmering

 

De gemeente schrikt weer op, bij het horen van het amen

Ieder vouwt eerbiedig de handen samen

Zij keren naar hun huizen weer

Nog een halve dag, dan begint het leven weer.

 

F. Bezemer (1928-1985)