ALS EEN MOEDERAREND

Een moederarend heeft het soms te kwaad

Als een van haar kroost het nest verlaat

Want de zorg voor haar is niet gering

Maar het is nodig voor de ontwikkeling

 

Zo is het ook in in ons leven gebeurd

Het loslaten heeft ons wel betreurd

De vertrouwde wereld ging ondersteboven

Opdat wij niet ziende, toch geloven

 

Het angstig fladderen in de lucht

Geeft nog weleens een diepe zucht

En soms een kreet: "waar moet ik heen?

Ik voel me soms zo heel alleen"

 

Al voelde je als in de steek gelaten

God hield ons toch steeds in de gaten

Bij een beproeving hoefde je niet te wanhopen

Want God stelde Zijn hart steeds voor ons open

 

God heeft Zijn liefde vergeleken met een arend

Die zijn kroost op vleug'len draagt, opzienbarend

Want al zijn we in de woestijn van het leven

God wil ons steeds weer uitkomst geven\\

 

Wij worden in staat gesteld creatief te reageren

Ons geheel aan God te geven, tot Hem te keren

Zijn kracht wordt door onze zwakheid volbracht

Zo word je zelf ook een ster in de nacht.