HET IS DE TOON DIE DE MUZIEK MAAKT

Bovenstaande spreuk stond op een ansichtkaart die ik van een van mijn zonen kreeg destijds.

Het was voor mij een schot in de roos, dus zeer doeltreffend(hij is ook een goed darter). Of ik altijd op mijn weblog de juiste toon getroffen heb, is vers twee.

Maar mijn streven is er wel naar.

En een mens is nooit oud genoeg om te leren, dunkt me.

Ja, als men de juiste toon treft kunnen ruzie's beslecht worden, wonden geheeld, gevoelsblokkades worden opgeheven, tranen gedroogd en ...oorlogen voorkomen.

Och, er kan dan nog wel een dissonant inzitten, want volmaaktheid  komen we niet tegen op deze aardbodem, maar het goede kan overheersen.

Inplaats van stormen kan er een zachte stilte komen, een stuk harmonie.

En zoals het bij de profeet Elia is overgekomen, zo kan het ook bij ons gebeuren.

God kan tot ons komen in de stilte.

In Oosterhout (n.br) is het voorgekomen- ik ben daar ooggetuige van geweest- dat tijdens de kerkdienst de preekstoel naar beneden kwam, die voordien aan de muur was bevestigd.

De dominee kwam met z''n  uitwaaierde zwarte toga als een Zorro op de begane grond terrecht.

De dominee preekte net over de herbouw van de kerk in verband met de "kerkbalans".

Wonder boven wonder, kwam hij goed terecht en verkondigde zijn preek verder op de vlonder.

Terwijl het in de Gereformeerde kerk het een spectakel was, was het in de Hervormde Kerk in Oosterhout het tegenovergestelde. De dominee had psalm 65 opgeven

met de woorden: "de stilte zingt U toe o Here, in uw verheven oord". Toen de organist in wilde zetten zweeg het instrument in alle talen.

Een toevallige omstandigheid?

Grappig dat ik nu er een verband inzie wat me ontroert.

Gods plan met ons?

Wie ore heft die hore!

Wat moeten we soms door stormen heen om de stilte te kunnen beminnen.

God baande door de woeste baren en brede stromen ons

een pad psalm 66 (oude berijming). God alleen de eer!