KERK OP DRIFT

KERK OP DRIFT

Van een goede kennis kreeg ik het volgende gedicht

KERK OP DRIFT

Hij denkt eraan ’t geloof maar op te geven

De taal der kerk spreekt hem sinds lang niet aan

Maar ’t zoeken naar de ware zin van ’t leven

Maakt hij in zijn denken niet ongedaan

 

Hij ziet de vreugde van dit al vervagen

De scheur, de splijt de tweedracht zit hem hoog

En in hem is er steeds dit vragen

Wat of de kerkmens dit bewoog

“Ach ziet hoe goed hoe lieflijk is dat zonen”

Zingt hij niet mee, dat is teveel voor hem

Liefst zingt hij van het hert der jacht ontkomen

Of van het komend nieuw Jeruzalem

Hij deed zijn best, maar hij kan niet geloven

En vraagt is dit de vrucht van ‘t Pinksterfeest?

Dit al en meer, doet al zijn zielsrust roven

Korinthe dertien is te mooi geweest.

Zo denkt hij en zo denken velen

Die ’t niet meer weten en terzijde staan

Die al zo lang hun harpen niet bespelen

Maar wegen zoeken om terug te gaan

Terug tot daar, waar mensenstemmen stillen

Van voor en tegen  en zeergeleerd

Daar zal het lier weer door de snaren t   rillen

Waar ’t Pinkstervuur nog niet is uitgeteerd

Een vonk slechts van dit zuiver vuur

Een klein deel van de Pinksterzegen

 Geef het ons Heer, op dit uur

Dan bloeien bloemen op de wegen

Dan zullen mensen vragend blijven staan

Is nu de Heilige Geest tot ons gekomen?

We kijken elkaar verwonderd in de ogen aan

En zien de uitkomst van al onze dromen.