MIRJAM (3)

MIRJAM (3)

Moeder Jochébet, zei tegen haar dochter: “ ja Mirjam

We moeten toch wat anders verzinnen want zo kan het niet langer".

Mirjam schrok ervan, zij hield zoveel van de baby en zorgde altijd zo goed voor hem.

Moest hij nu bij hen weg?

“Wat gaat u nu doen?”

“Ik heb een plan en ik hoop dat God het zegenen zal” zei moeder Jochébed

En zij ging de richting uit van de rivier.

Toen ze thuiskwam droeg ze een grote bos riet mee, en zij wenkte Mirjam.

Mirjam mocht meewerken om van die stengels een mandje te maken, wat net leek op een wiegje.

Vader vond het ook een goed idee en hielp ‘s avonds mee om het wiegje in te smeren met pek, zodat er geen water in het wiegje kwam.

Mirjam lag al op bed, ze was wel moe maar slapen kon ze haast niet.

Elke keer werd ze wakker en dacht ze aan de baby.

Hoe zou het aflopen?

Voordat moeder de baby in het rieten wiegje neerlegde mochten Aaron en Mirjam hem nog een kusje geven.

En toen maakte moeder het deksel dicht met een rieten stengel

Daar gingen vader en moeder met Mirjam naar de rivier.

Was dat nu niet erg gevaarlijk?

Nee,want dat stuk rivier was met wilgentenen afgesloten, omdat dat ook gebruikt werd

als zwemwater voor de prinses, de dochter van de koning.

Vader ging weer naar het werk en Moeder ging weer naar huis.

Maar Mirjam mocht de wacht houden.

Mirjam  voelde zich blij dat zij mocht oppassen.

En toen…