BLINDEN WORDEN ZIENDE

BLINDEN WORDEN ZIENDEN

Blind door verdriet? Ik weet het niet

Twee mensen waren samen op weg

Verdrietig en terneer geslagen

Overstelpt door duizend vragen

Waarom o God moest dit gebeuren

Waarom dit lijden, waarom dit treuren?

Gekruisigd gestorven en begraven

Het was het refrein van deze dagen

Men zei: Hij is opgestaan

Maar wat hadden zij daaraan

Zolang ze het zelf niet konden zien

Was het een waandenkbeeld misschien?

Totdat de Heer hen zelf ontmoette

En met een vraag hen ook begroette:

“Waarover hebben jullie het zo druk?”

Maar hun ogen leken blind, hun geluk stuk

Zij vroegen nu met klem:

“Bent U soms een vreemdeling in Jeruzalem?”

Jezus zei: “dit was toch voorspeld

En in de heilige Schrift vermeld”

Verbazing had hen nu bevangen

En in hen nu een groot verlangen

“Blijf bij ons nu de avond daalt

’t Was alsof een licht hen had omstraalt

Bij de maaltijd brak hij het brood

En hun verwondering was groot

Zij zagen nu met open ogen aan

Hun Meester waarlijk opgestaan

Toen Hij weer uit hun midden ging

Was Hij voor hen geen vreemdeling.