TREINPERIKELEN

EEN DAGJE UIT NAAR DELFT

Hoewel ik niet veel op vakantie ga, reis ik nog wel eens met de trein

naar het Westen van het land om wat familieleden te bezoeken.

Volgens mijn kinderen beleef ik bijna altijd wat op mijn reis,  

wat het vermelden waard is.

Jl. zaterdag was dat ook het geval.

Op de heenreis naar Delft ging de reis voorspoedig en ik kwam

 op de gezette tijden aan.

 En de verjaardag van een van mijn kinderen

werd vrolijk gevierd.

Een achterkleinkind van 5 jaar was ook aanwezig en zorgde voor veel vrolijke noten.

Op gepaste tijd ging ik weer huiswaarts en dacht op dezelfde wijze weer terug te gaan naar mijn woonplaats Zwolle.

Maar hoewel ik alles op een rijtje had wat de terugreis betrof, kwam er toch een kink in de kabel. Want de conducteur of een van zijn collega’s riep om dat er storingen waren op getreden.

Dus dat veranderde mijn reisschema.

Ik had er nauwelijks iets van kunnen horen want ik zat niet in een stiltecoupe.

Maar gelukkig waren er mensen genoeg in de trein die een

 modern apparaatje bij zich hadden, die mij uit de brand konden helpen.

Ware het niet dat mijn oriëntatievermogen mij in de steek liet op het perron in Amsterdam

Ik zag een trein staan en vroeg aan een jongeman of hij wist waar de trein naar Zwolle was.

Jawel hoor de eerste beste trein kon ik in stappen.

Maar na enkele kilometers gereden te hebben kreeg ik toch mijn twijfels;

“Zat ik wel in de goede trein naar Zwolle?”

Ik vroeg het aan een stel jongelui en die bevestigde mijn twijfel.

 Ik ging de verkeerde kant uit, richting den Helder.

Maar gelukkig herinnerde ze mij eraan dat er een storing was en dat de trein waar ik inzat slechts tot Zaandam ging. Dus leek het hun het beste dat ik met het zelfde vaartje naar Amsterdam terug moest.

Daar had ik een gezellig onderonsje met een medepassagier.

 Bij een halte kwam er een meneer binnen met een fiets, of hij nou iets vernomen had van mijn perikelen hij kwam in ieder geval dicht bij mij zitten en zei: “ dus u zit in de verkeerde trein en zoek nu de juiste weg om in Zwolle te komen”.

Ik beaamde dat. Maar of die meneer nou dacht dat Zwolle aan het eind van de wereld lag, weet ik niet.

Maar hij nam de zaak hoog op en zei: “Heeft u kinderen?” “Jawel”,. zei  ik. Mag ik dan het telefoonnummer van een van hen dan kan ik zeggen dat u in de verkeerde trein terecht gekomen ben”.

“Nee, zei ik u hoeft niet te bellen, want ze schrikken zich naar en tevens zijn ze wel wat gewend van mij”.

Maar de meneer van de fiets keek mij zeer ernstig aan en zei:” zal ik dan maar een taxi bellen?”. Maar ook daar stelde ik geen prijs op.

Maar ik werd wel wat onrustiger. Was het dan zo vreemd dat ik de goede trein gemist had.

 Als het nou pikdonker was geweest, maar het was zeven uur en de zon scheen nog volop.

Toen kwam de conducteur die vroeg of hij mij helpen kon.

“Ja” zei ik, “ik moet naar Zwolle maar heb moeite om de trein te vinden, op het station in Amsterdam”.

“Nou dan help ik u wel even, wacht u maar even op mij”.

Toen de trein stilstond zei hij: houdt mijn arm maar vast dat breng ik u naar het juiste station.

Dus liep ik heel vertrouwelijk met de conducteur aan mijn arm.(of was het andersom?)

De conducteur verwittigde een van zijn collega,s  dat hij met mij op stap was.

Ik was zo trots als een pauw met een meneer in uniform op het perron te lopen overkomt je niet dagelijks.

En het was echt een grappenmaker. Hij bracht me op de goede plaats en veilig  kwam ik weer om tien uur  in mijn woonplaats aan.

En op deze manier kon ik mijn weblog vullen vandaag.