WAT IK HOORDE EN ZAG

Kleindochters kwamen logeren bij Oma.

Voor het eerst zonder ouders. Zeven en vier jaar, tegelijk naar bed en dan versjes zingen en verhaaltjes vertellen.

Op een avond zei de kleinste: "Oma, zing jij nog eens van: dicht bij Jezus".

Met de de beste wil van de wereld kon ik mij niet herinneren welk lied dat dit was.

Zong mama het soms, dan zou ik haar bellen.

"Nee, jij hebt dat gezongen, die eerste avond meteen en nou zing je het nooit weer. Ik vond dat het allermooiste wat je zong".

Ik piekerde me suf. En ineens wist ik het!

Die hele oude deun die ik ten einde raad was gaan zingen.

"Laat mij slapend op U wachten" -met aan 't eind: "mocht ik dicht bij Jezus wezen, o dan heb ik niets te vrezen".

Ik zong het en was nog best ontroerd ook.

Stralend tevreden gooide mijn kleindochter zich in haar bed om, nu kon ze lekker slapen.