AAN EEN GELIEFDE

Soms als ik voor mijn venster zit

Met pen, en schrijfpapier als dit

Dan denk ik aan hem die mij niet verstaat

Terwijl mijn hart steeds feller slaat

 

Ik leg mijn schrijfgerei dan neer

En denk zo kan het nu wel  weer

Als hij niet naar mij wil luisteren

Wat ik in zijn oor wil fluisteren

Dan ga ik wel alleen door 't leven

Het liefdesleven moet dan sneven

Ik ben echt mans genoeg daarvoor

 

Terwijl ik mijn tranen wat versmoor

Peins ik dan dat mijn krasse uitspraken

Niet weergeven wat mijn harte raken

Een vrouw zegt niet alles wat ze bedoeld

Je heb iemand nodig dit dit ook aanvloelt

De harde bast lijkt schijn te wezen

Dwars door alles heen kun je haar harte lezen

 

Vind je deze overpeinzingen eenzijdig bekeken

Dan kun je voor vrouw ook man invullen is gebleken

En deze  emancipatie, vind ik een gratie.