DOORDENKERTJES 1

Nadenken is dit tegenwoordig nog in?

Met de moderne apparaten wordt er veel naar voren gebracht. Ieder een heeft een mening en kan dit ter berde brengen, al wordt er veel getwitterd (gekwetterd zag ik op internet) het zijn dikwijls wel vluggertjes wat betekent dat het niet altijd waardevol is.In ieder geval kunnen de meeste jongeren en ook ouderen hun zegje tegenwoordig wel doen. Men zit niet met de handen in het haar als men z'n woordje moet doen zoals sommigen ouderen vroeger.

En toch waren we niet zo dom als men soms dacht, want er werd heus wel nagedacht.Want aan de belangrijkste dingen van het leven gingen we niet voorbij. Of de oorlog daar ook mee te maken heeft gehad en mijn opvoeding. Ik denk het wel.

Zelf weet ik nog een moment dat we bij elkaar zaten in de kamer na een luchtalalarm, dat ik als 8 jarige dacht, als ik nu eens doodga kom ik dan nooit, nooit, nooit meer op de aarde terug?

Het leek me toen helemaal geen prettig vooruitzicht. En de hemel sprak me op dat moment ook niet zo erg aan.

Ik weet ook nog dat toen ik pas getrouwd was er een meneer aan de deur kwam met een boekje. Het heette : vanwaar, waarheen, waartoe?

Het was wel een pittig boekwerkje en of ik er veel van opgestoken heb, weet ik niet . Maar goed, het geeft wel aan waar ik op dat moment met mijn gedachten zat.

laatst hoorde ik wat tienermeisjes ook over deze dingen spreken dus er zijn toch wel degelijk mensen die over deze dingen nadenken. Misschien niet zo lang want het dagelijkse leven kan je daarna soms helemaal opslokken.

En toch is  kennis over deze dingen niet overbodig.

Je komt de beelden dagelijks op de teve tegen waar honderden ook wel duizenden in een ogenblik geconfronteerd worden met de dood. Verschrikkelijk, maar het kan ons ook gebeuren.

In één nacht kunnen al je krachten verdwijnen.

Ik heb deze ervaring jaren geleden ervaren na een bevalling.

's Morgens zag ik er nog zo gezond als een vis uit, met blozende wangen en 's avonds lag ik met een spierwit mager gezicht op bed.

De kilo's waren er afgevlogen en diverse dachten dat ik de avond niet zou halen.

Toch ben ik er weer bovenop gekomen.

Maar ik leefde niet meer zo onbezorgd als voorheen.

En in wat lange slapeloze nachten, kwamen dezelfde vragen weer naar voren: Vanwaar, waartoe, waarheen?

Wat zou er gebeurd zijn wanneer ik echt dood gegaan was?

Naar de hemel?

Echt ik wist het niet meer en allerlei  dingen spookten door mijn hoofd.

Ik wil daar graag morgen nader op in gaan.