VREDELIEVENDE WAPENS

Het is weer een poosje geleden. Maar wanneer je kan genieten van je herinneringen, leef je tweemaal.

Na het overlijden van mijn man, bleef ik alleen achter met mijn hond, die een trouwe makker voor mij was. En tevens een goede bewaker.

Dat bleek uit het volgende gedichtje:

 WAPENS

Na het sterven van mijn echtgenoot

Was het gemis bijzonder groot

Na alles wat ik had gedaan

wilde ik wat rusten gaan

Maar nu kom ik op een punt

er werd mij geen rust gegund

\Want 's nachts was het niet pluis

rondom mijn eenzaam huis

Maar gelukkig had ik een hond als vriend

die de naam vriend ook heeft verdiend

Deze stond klaar, bij elk gevaar

Maar een hond kan ook uitgeput raken

Daarom vond ik dat die onrust moest staken

Ik kreeg plotseling een goed idee

En deelde dit de politie telefonisch mee

Ik zei:"mijn man heeft u vast een keer ontmoet

want hij maakte wapens en dat deed hij goed"

Maar toen ik hem vertelde dat hij wapens maakte

dacht ik dat de politie van zijn apropos raakte

Maar ik vervolgde mijn verhaal

en vertelde van die onrust allemaal

"Mevrouw, al zijn wij geen heilssoldaat

wij staan als politie voor u paraat".

Toen ik de telefoon had neergelegd

Herkauwde ik even wat hij had gezegd

Ik dacht, waarom was de politie even van slag?

Toen kreeg het door en schaterde van de lach

Ik stond op, en belde het gezag van de top

"Meneer", zei ik, " toen ik daarnet belde

en van de wapens die mijn man maakte vertelde

Dat was wel zo, maar hij deed het achter zijn buro

De wapens die hij maakte , schilderde hij op glas

Van familie of gemeente wapens, echt eerste klas".

De politie was blij met dit bericht

Het gaf hem gelijk weer helder zicht.

Ook ik maakte wel wapens voor mijn plezier

Maar ik ontwapen ook, zoals hier.