DE DUIF EN HET KRUIS

Die zondagmorgen was het weer raak. Door het geopende kerkraampje vloog er een duif naar binnen. Hij had gewacht op de preek van de pastoor (vanwege de rust denk ik)

Vloog om het houten kruis heen, wat achter het altaar stond en ging uiteindelijk op de dwarsbalk zitten aan de kant van de pastoor.

Met z'n pootjes op de balk geklemd en z'n kopje ineen gedoken bleef hij daar tijdens de preek zitten.

Totdat de pastoor amen had gezegd. Dan vloog de duif weer op dezelfde manier naar buiten als hij binnengekomen was.

De mensen genoten er steeds weer van als hij op deze manier de dienst meemaakte.

En een enkeling dacht diepzinnig: "ja zonder duif, (teken van de Heilige Geest) kan een preek niet bezielend werken.

 

Tenslotte nog een bezielend gedichtje over het kruis.

Wil in uw huis

aan Christus kruis

de plaats van ere geven

En menig kruis

wordt uit uw huis

door Christus kruis verdreven.