HET GEWICHT WEER IN EVENWICHT ?

Voor de teve was er j.l donderdag een discussie over dikke mensen. De  psychiater leek het wel nuttig om een verhoging van de zorgkosten te berekenen voor degene die te veel gewicht hebben. Of daar wel wat inzit? Maar is knap eenzijdig. Want er zit ook een psychische kant aan het overgewicht zoals je kunt lezen in het volgende artikeltje:

HET GEWICHT WEER IN EVENWICHT.

Er zijn veel mensen in de weer met het gewicht.

Men tilt er zwaar aan.

Cursussen worden er gegeven bij de vleet.

Boeken om te vermageren zijn er genoeg. En telkens is er weer een schrijfster of schrijver die in andere bewoordingen verteld wat anderen hen voorgezegd hebben.

Ook op dit gebied is er niets nieuws onder de zon.

Teveel gewicht geen gezicht, dit schijnt het principe heden te zijn en dit doet pijn.

Het evenwicht is verstoord bij deze mensen. Ook het lichaam kent z'n grenzen en het verdriet kennelijk ook. Het is niet leuk als je spanningen moet verwerken met een abnormaal  eet of snoepgedrag.

Oja, ik weet het, de een vlucht in drank, de ander in drugs en een volgende neemt een sigaret als redmiddel.

We zijn allemaal wat onevenwichtig geworden En als je dit wilt toegeven ben je al een eind op weg naar verbetering.

De een is overbelast en vliegt van hot naar haar. De ander kijkt met lede ogen werkeloos toe. Dat is toch niet normaal te noemen niet evenwichtig.

De een rent z'n benen uit z'n gat (om het wat onparlementair uit de drukken) en de ander is zo overmatig met de geest bezig dat de lichaamsbeweging er bij in schiet.

Ja, nog erger, dat men nauwelijks in staat is om zich goed te bewegen.

De gezondheidszorg vaart er wel bij. Over evenwicht gesproken en over overgewicht.

Ja, spot er maar mee zul je misschien wel zeggen, je moet er maar mee zitten.

Och, wat relitiveren kan toch geen kwaad, of is dit onderwerp wat te gewichtig?