WELLES NIETES

Het is zo'n twintig jaar geleden dat dit thema bij de NCRV op het menu stond. Het ging over  alternatieven huwelijken, kinderen krijgen via een bommoeder of zaad uit de koelcel.

Dat was in die tijd nog wel apart nieuws.

Via de teve had ik vernomen dat je je daarvoor op kon geven.

Ik hoorde zoveel dingen waar ik niet veel van wist, maar een ding wist ik zeker, het was bij mij nietes.

Ik werd uitgekozen om van de partij te zijn.

De presentatrice  vroeg mijn standpunten en keek verbaasd op, ik denk dat zij dacht, nu dat zijn ook standpunten uit het jaar nul.

Ik vertelde haar dat er soms mensen waren die het vrij normaal vonden dat man en man, vrouw en vrouw bij elkaar sliepen onder het motto Hoe kun je allleen warm worden. Spreuken ...

Ik vond de oplossing vrij eenvoudig, je neemt toch gewoon een electrisch deken?

Zij moest wel lachen om deze oplossing.

Een paar weken later kreeg ik de oproep.

Maar, werd bij de uitnodiging geschreven, dat ik niet moest verwachten zelf aan het woord te komen.

Ik vond dit maar niets en belde op om te zeggen, dat ik dat niet zo'n goed plan vond.  Ik ging niet voor de lol naar Hilversum. Zo'n interessant onderwerp vond ik het ook weer niet.

Nu er zou en uitzondering gemaakt worden, ik mocht interrumperen.

Nu bleek dat laatste nog niet zo mee te vallen, maar uiteindelijk is het me gelukt.

Ik heb het antwoord naar voren gebracht dat het vrij normaal is om liefde te bedrijven op de klasieke manier.

Nauwelijks had ik die woorden uitgesproken of de microfoon ging  naar de kant van de tegenpartij die mij min of meer toesnauwde. Nou de huwelijken zijn ook niet alles tegenwoordig.

Eigenlijk had hij daar min of meer gelijk in, maar ik kreeg geen kans om te zeggen dat nog heel veel huwelijke de toets kunnen door staan. Het valt me zelfs op dat er zoveel mensen nog  veertig, vijftig of zestig jaar zijn getrouwd.

Waarom ik dit artikeltje heb geschreven? Wel om de jeugd van tegenwoordig ook de verschillen te laten zien, anders weten ze die straks niet meer.

NASCHRIFT

Zelf ben ik inmiddels wat milder geworden. Of was ik dit toen al?

Gezien het onderstaand gedicht na de uitvaart van Jos Brink. Nu vijf jaar geleden.

 

IN MEMORIAM JOS BRINK  (1942-2007)

"Rouw op je dak",  is een boekje wat Jos heeft geschreven

Het  was geschreven in de laatste jaren van zijn leven

Rouw op je dak, zo kwam het doodsbericht aan

Ik was er zelf erg van ontdaan

Want ook Jos heeft mij geholpen uit de nood

Zijn hartelijkheid was bijzonder groot

Ik mocht hem vele malen ontmoeten op papier

Tevens ontving hij ook mijn gedichten met plezier

"zalig zijn de zachtmoedigen" schreef hij mij

Ik was met deze zaligspreking wel blij

Toch weet ik dat ik niet altijd zachtmoedig was

Mijn uitspraken waren niet altijd eerste klas.

Ik mocht hem ontmoeten biij "Trouw" en bij de"NCRV"

Zo leefde ik met hem mee, ook via de teve

Ook zijn Bijbels dagboek: "Het dagelijks brood"

Gaf mij goede hints in geestelijke nood

Dikwijls was het brood heel goed belegd

En heeft hij de dingen heel duidelijk gezegd

Over zijn eigen persoonlijk leven

Heeft hij in dit boek niet gezwegen

Ik ben blij dat ik nu nog zijn woorden mag lezen

Zodat hij in gedachten nog aanwezig kan wezen

De Grote Regisseur heeft Jos tot zich genomen

Hopend dat wij daar ook zullen komen.