EEN MOOIE UITVAART

Het komt misschien wat cru over om in het begin van het nieuwe jaar over een uitvaart te beginnen. Maar telkens moet ik eraan denken als ik die sterreclame zie op de teve, dat er zoveel mogelijkheden zijn om van de overledene afscheid te nemen.

De uitvaart die ik laatst meemaakte was heel sober en integer.

Eerst muziek van een cd waarvan de gestorvene en haar kinderen zoveel hielden.

Daarna  een korte persoonlijke toespraak van een geestelijke evangelische leider.

Dan weer muziek. Dan een lied gezongen door een vriendin.

Daarna weer muziek. Toen een gedicht  uitgesproken door een andere vriendin. Daarna weer muziek. En tenslotte een gedicht van de jongste dochter.

Na de laatste muziek konden we naar het het gedeelte waar koffie kon worden gedronken of thee, met iets daarbij.

Kortom een mooie uitvaart  zonder poespas en dergelijke.

Ik was er blij mee.  

 

In mijn jeugd werd nog gebruikt gemaakt van een door paarden bespannen lijkkoets. Over het hoofd hadden de paarden een zwarte kap met zwarte pluimen, wat alles zeer indrukwekkend maakte.

Tijdens zo'n ouderwetse begrafenis was er een bijzondere sfeer in het dorp, iedereen had eerbied voor de overledenen en de familie.

Kinderen  werden binnen gehaald en luiken werden gesloten. Of er werden lakens voor de ramen gehangen.

Mannen die aan de kant stonden namen de pet of de hoed af,

en hielden deze voor de borst totdat de stoet voorbij was.

Ja, ook op dit gebied is er veel veranderd.