OPTIMISTEN PESSIMISTEN EN REALISTEN

In alle toonaarden kom je die tegen.

Mijn man stond vroeger bekend als een optimist, een vrolijk iemand zogezegd.

Maar ik heb hem ook van een andere kant leren kennen en dat lijkt mij vrij normaal. Je kunt toch niet lachen en als het leven is om te huilen.

Toch mis ik zijn vrolijke noten nog steeds, nu ik soms zelf wat pessimistiser ben geworden. Het was zo'n mooi evenwicht.

Deze week had ik een gesprekje met een volwassen man, die mij vroeg of ik echt in de hel geloofde. "Ja", zei ik volmondig "omdat de Bijbel dit ook aangeeft".

"Maar wie heeft het daar nog over" zei hij, "niemand toch?"

Zelfs een geestelijke vertelde dat de hel wel bestond, maar dat die leeg was. Ja, daar kom je dan ook niet verder mee.

Een andere geestelijke geloofde niet in de duivel, terwijl dit toch samenhangt met een hels leven.Ik vind dat je je dan behoorlijk beduvelen laat en de Bijbel laat buikspreken.

Voor mij geldt dat de hel een leven is zonder God.

En ik laat me daarom leiden door het Woord van God.

Geïnspireerd door de Heilige Geest.

Of ik daar altijd zo bewust mee bezig geweest ben, nee beslist niet .

Maar ik hoop nu daar tot mijn dood mee bezig te blijven, want de helft is mij nog niet aangezegd. En ik verlang naar een blij vooruitzicht dat mij streelt, zoals een oude psalm dit aangeeft.