ALS STERREN STRALEN

Een van mijn vriendinnen ging met haar moeder en haar twee dochters dineren in de stad. Zij gingen een restaurant binnen.

Plotseling schoot een kelner op mijn vriendin af en heette haar bijzonder welkom.

Hij hielp haar uit haar jas en was zeer galant.

Zij was zeer verrast evenals haar moeder en haar  twee dochters.

De kelner trok zich even terug maar kwam daarna weer naar haar tafeltje en vroeg met een lichte buiging wat mevrouw wenste.

Toen we klaar waren met het tafelen, stond de kelner gelijk alweer klaar om haar in haar mantel te helpen.

Mijn vriendin begreep niet veel van deze (overdreven) hoffelijkheid.

Totdat bij de uitgang de kelner in haar oor fluisterde:

"U bent toch Willeke Alberti hè?

Mijn vriendin keek verwonderd op.

"Willeke Alberti?"