OP BEZOEK BIJ MIJN GEBOORTEPLAATS

Zo nu en dan bezoek ik mijn geboorteplaats. Bij bijzondere gebeurtenissen.
En eerlijk gezegd voel ik me er wel  thuis.
Ik ontmoet dan veel bekenden, zowel ouderen als jongeren.
Tot mijn twee en twintigste jaar ben ik in mijn geboorteplaats gebleven waar ik veel prettige herinneringen aan overgehouden heb.
"O dierbaar plekje grond, waar eens mijn weg op stond".
Nu is mijn geboorteplaats van oudsher een echt familiedorp.
En volgens mij zijn er nog veel nazaten over.
Ja vroeger waren de gezinnen groot en diversen nestelden zich in hun geboortedorp.
Er is wel veel veranderd qua omgeving, maar de nestgeur is er nog.
Eigenlijk wel bijzonder om na diverse omzwervingen elkaar weer tegen te komen en er een verwantschap mee te voelen.
Oude liefde roest kennelijk niet.
Wanneer ik in de kerk kom is het geen vreemd gebouw.
Ik ben er ook gedoopt heb er belijdenis gedaan en ben er getrouwd. En dat heeft mij niet berouwd.
Wat kunnen gebeurtenissen in je jeugd toch een inpact hebben, denk ik dan. Ik kom uit een gelovige familie, wat niet inhoud dat ik steeds op het pad der vaderen gebleven ben.
Heen er weer geslingerd, onder invloed  van allerlei wind en leer, en toch op het pad der vaderen weer terug gekomen.
Best iets om dankbaar voor te zijn.