WILLIAM BOOTH EEN BEGEESTERD MENS

Ja, zo kun je de oprichter van het Leger des Heils wel noemen.

En hij stelde de doop met de Heilige Geest zelfs boven de sacrementele doop.

In het begin klom hij op een stoel of op een zeepkist om het Evangelie op straat te verkondigen.

Hij was medegeïnspireerd door een Wesleyaans evangelist die een toegewijd dienaar van God was en een talentvolle spreker.

William had vooral belangstelling voor de straatjeugd en veroverde hun harten.

Zij waren zelfs voor hem bereid zondags naar de kerk te gaan.

Kwamen netjes naast hem zitten vooraan in de kerk, met kapotte kleren en schoenen.

Maar dat werd door de dominee en de kerkenraad niet op prijs gesteld.

Zij mochten wel komen, maar dat moest wel langs een achterommetje waar zij niet opgemerkt zouden worden.

William was teleurgesteld en verwonderd dat sommige mensen de goed verzorgde kudde verkozen boven het verloren schaap.

Zijn eerste staaltje van "'reddingswerk" was waarmee het Leger des Heils zijn wereldvermaardheid zou verwerven

was misschien zijn ondersteuning aan een oude bedelvrouw.

Deze vrouw was het mikpunt van straatjongens en 's nachts sliep zij in de deurportalen.

William en zijn evangelisatie groepje zochten een kamertje en betaalde de huur, schaften de nodige meubels aan en gaven haar te eten.

 

Een vrouwelijk lid van de evangelisatie-groep

werd ernstig ziek. Toen zij stervende was zat William aan haar bed zingend en biddend.

Zij ging heen in stralende vreugde.

Dit voorval gebruikte hij weer bij de begrafenis, om mensen te wijzen op de Zaligmaker, Jezus Christus.

En van het een kwam het ander. Toen hij eenmaal bekend was als evangelist vroegen velen hem als spreker.

Om mensen te bereiken preekte de evangelsatie in de open lucht, in schouwburgen ,zalen winkels en kamers.

Zoals men kan verwachten van zo'n geestdriftig mens had hij ook zijn inzinkingen.

De dokter raadde hem aan volledig op te houden met zijn Evangelsatiewerk. Maar na zes maanden begon hij weer met nieuwe moed.

Na het overlijden van zijn vrouw (4 oktober 1890) ging William door met het werk, met pijn in zijn hart want zij waren een twee-eenheid geweest in de rechte zin van dit woord.

Wat mij opgevallen is het feit dat William op hoge leeftijd blind is geworden.

Hij had wel staaroperatie's meegemaakt maar die hadden niet afdoende geholpen.

Toch ging hij nog door en bleef hij de generaal van het Leger des Heils tot zijn dood toe.

"Voorwaarts Christenstrijders, volgt uw 's Konings spoor".