HET KERSTKIND LACHT

Het is al zo'n 20 jaar geleden dat dit thema aan de orde kwam bij een preekbespreking voor de kerk.
De titel luidde: "Het kerstkind lacht".
Bij mij kwam de titel van het thema niet zo goed over en zei: "Je kunt beter het thema nemen: "Het Kerstkind huilt".
Volgens mij had ik daar ook wel reden voor om dit te zeggen, maar ik kon dat niet zo gauw uitleggen.
Thuisgekomen zat ik er wel wat mee in mijn maag, en maakte het onderstand gedicht.

HET KERSTKIND LACHT
Het kerstkind lacht, Ik zeg dit zacht
Want ik denk dat het ook weent op aarde
En wat heeft dan het meeste waarde?
In de donkere wereld is het gekomen
Het Kind van onze dromen
Het was er zo donker van zonde en pijn
En daarom wilde het Kind op aarde zijn
Er gaan veel mensen voorbij aan dit kind
Omdat men er geen aardigheid in vindt
Zij halen hun schouders op
Het Kerstkind  staat bij hen niet aan de top
Veel geld verdienen en de brave Hendrik uithangen
Dat is echt hun verlangen
Het Kerstkind kijkt hen droevig aan
En in Zijn ogen welt een traan
Er zijn ook mensen die kijken om het  hoekje van de staldeur
Maar ach wat stelt hen dit teleur
Is dit de Konng van het heelal?
Gewoon een baby en verder niemendal
't Aanschouwen wordt bij hen geen geloven
Zij kijken slechts naar de aarde en niet naar boven
Maar opeens hoort het Kind een ander geluid buiten
't Zijn herders die zachtjes fluiten
Zij hebben  namelijk de Blijde Boodschap gehoord
En er zich ook aan gestoord
Engelen hebben het  hen vermeld
Wat in de Schriften was verteld
Schoorvoetend kwanen zij binnen
Zij wilden met dit Kind een nieuw leven beginnen
Zij bogen hun knieën en vielen eerbiedig neer
En stamelde: "mijn God en mijn Heer"
Zij hadden dit Kind al zo lang verwacht
En nu was het gekomen in de nacht
De staldeur kraakte weer
En ook ik knielde toen neer
"Neem mijn leven laat het Heer
Toegewijd zijn aan Uw eer
Tranen en leed zijn nu niet bitter meer"
't Was iets wat Hij van mij verwachtte
En ik zag toen...dat Hij lachte.