SOORT ZOEKT SOORT

Op het hoekje van de straat kwamen er nieuwe buren.

Ik zag ze komen en belde even bij hen aan om kennis met hen te maken,wat zij zeer op prijs stelden.

Het was een echtpaar met een baby

Zij stelde zich voor als Jack en Florence.

Hij was Nederlander van geboorte en zij Africaanse.

"Misschien kan ik iets voor u betekenen", zei ik, met  de suggestie erbij voegende; " op de baby passen of zo".

Nu dat was koren op de molen. Want Florenece kende helemaal geen Nederlands en wilde dit zo spoedig mogelijk leren.

Jack vertaalde de woorden van zijn vrouw, die vroeg, wat zij mij dan moest betalen.

"Nee", zei ik spontaan, "dat mag u rekenen als burenhulp".

Het viel me echter niet zo mee om spontaan te blijven.

Jack moest de volgende dag naar Nigeria waar hij zijn werk had en kon zijn vrouw niet meer vertalen naar mij toe.

En ik kende geen woord Engels.

Gelukkig hielp mij een andere buurvrouw mij, evenals mijn dochter die haar taak vervulde per telefoon.

Ik kreeeg ineens de neiging om Engels te leren, maar ik ben toch achteraf blij dat ik het bij die neiging heb gehouden. Ik moest nu met handen en voeten mij verstaanbaar maken

Toen Florence de beginselen had geleerd van de Nederlandse taal kwam het haar goed te pas, dat ik zo duidelijk Nederlands sprak.

Naderhand kreeg zij van de leraar te horen dat ze zo snel leerde.Florence speelde mij dat compliment toe, en zei in voor mij begrijpelijke taal: dat komt door u", wat mijn gebrek aan talenkennis  vergoedde.

Op een gegeven ogenblik merkte ik ook dat zij christenen waren. Ik kocht een Engelse jeugd-Bijbel (bij de Slegte) met prachtige platen erin, waar zij heel blij mee was.

Ook bracht ik een cassette mee met Engelse gospelliederen, wat ons duidelijk inspireerde.

Ja, soort zoekt soort.