EEN OPKIKKERTJE

Mijn man is nu al bijna dertig jaar geleden overleden.

Vorige week kreeg ik een email van een oud-leerling van mijn man.

Hij had nog heel prettige herinneringen aan mijn man.

Dat was echt een opknapper voor mij,want het gemis blijft.

Ik heb nog een keer wat reactie's van oud-leerlingen vernomen maar dat was voordat mijn man overleden was.

Ik heb dit verwoord in het volgende artikeltje:

IN HOOGHALEN

Het was zondagmiddag. Er werd gebeld.

Toen ik de deur open deed stond er een jongeman voor de deur. "Kent u me nog?"

Ik zocht hevig in mijn brein uit welke hoek de wind moest waaien. "Uit Oosterhout?"  En ik keek hem vragend aan.

Hij knikte en ineens wist ik het. Het was een oud-leerling van mijn man. "Kom maar binnen zeg, mijn man ligt in bed maar ik zal hem even roepen".

Nadat we een kopje thee voor ons hadden staan, zei hij:

"Ik heb een leuk verhaal.

Ik woon inmiddels in Gelderland en heb daar een bloemenzaak. Op een keer kwam er een dame de winkel in om een bloemstukje te bestellen.

Het was niet druk in de winkel dus even tijd voor een praatje.

Eerst ging het allemaal over koetjes en kalfjes. Maar daarna kwamen schoolherinneringen aan bod.

"Ik heb", vertelde ik aan de desbetreffende dame, eigenlijk maar een onderwijzer gehad, die ik heel mijn leven niet zal vergeten" en ik vertelde wat anekdotes in dat verband.

Ook de dame deed een duit in het zakje en zei:

"Bij mij is het eigenlijk ook zo geweest" en zij vertelde wat wederwaardigheden".

"Zeg waar kom jij vandaan? zei ik tenslotte."

" Ui Andijk" vertelde ze, Toen begon ik hard te lachen en zei: Nou dat is mooi dan hebben we het over dezelfde onderwijzer, want die kwam ook uit Andijk, voordat hij naar Oosterhout kwam."Heette hij meneer Bezemer?"

"Ja" zei ze en ze begon hartelijk te lachen.

 

Wij babbelde nog even verder en hij vertrok.

Ik vond dit de moeite waard om dit door te vertellen.

Een uniek persoon. Ook voor mij

I. B.K