DE LEVENS-TREIN

In de donkere nacht van het leven

Loopt er een trein op de rails, bedenk dit even

Hij raast maar door met al zijn mensen

Zelfs bij de landen zijn geen grenzen

Soms stopt de trein voor mensen die in willen stappen

Ze kijken zeer ernstig, verkopen geen grappen

Want het leven is zo vrolijk niet

‘t Jonge ’t jonge, wat een verdriet

Zij hadden veel van het leven verwacht

Maar het heeft hen alleen narigheid gebracht

Echtscheidingen, berovingen het moraal naar omlaag

Dat zijn zo de gewone dingen van vandaag

En de levenstrein loopt zo door, naar de afgrond hoor.

En men hoort de mensen gillen

Dat is echt niet wat ze willen

Totdat er een opstaat, heel kordaat

Hij wil niet dat de mens naar de afgrond gaat

En hij zegt met klem:

Ik trek nu even aan de noodrem

Want dit is een hulp in nood

En de nood is toch wel groot

“God verdrijf het duister en geef ons licht”

En God luistert er naar en geeft weer zicht

Hij heeft daar aan zo lang aan gedacht

En ook die roepstem wel verwacht

De  trein is nu weer in het gareel

Tevredenheid is weer ons deel

Want God als stuurman op onze reis

Dat is geweldig en maakt wijs

De afgrond gedachte  is er niet meer

Het uitzicht is er weer.