OP HET NIPPERTJE

Ik heb zojuist het programma “De wereld draait door bekeken’.

Wat ik niet altijd kan waarderen  maar waar soms wel interessante dingen in voorkomen.

Ditmaal kwam er een bekende voetballer en trainer aan het woord.

Hij vertelde dat hij enkele momenten in zijn leven gedacht heeft dat hij dood ging.

Hij wees naar boven.

Maar hij kwam weer bij en kon zijn verhaal doen jaren daarna.

Het herinnerde aan mezelf toen ik ook zover weg was dat ik dacht

dat mijn laatste loodje geslagen was.

Ook ik kwam weer bij en kan zodoende na jaren mijn zegje doen
ook op mijn weblog.

Het is zelfs verschillende keren gebeurd.

Een keer kan ik me nog goed herinneren.

Toen dacht ik werkelijk dat ik mijn man achterna ging die aan verschillende

 hartinfarcten was overleden. Maar ook toen was het mijn tijd  nog niet.

Ik kreeg beelden voor mijn geestesoog  die als een film langs mij heen kwamen.

En het bleef maar komen totdat ik ontdekte dat ik wat met die beelden moest doen.

Ik  begon met schrijven, waar ik voordien helemaal geen kei in was.

Het vloeide uit mijn pen en ik schreef vellen vol.

Ook  had het mijn voorkeur om het op rijm te doen.

 Diverse bundeltjes zijn daaruit voort gevloeid.

En de eerlijkheid gebied dat er wel wat rijmen of stukjes proza op
deze weblog terecht zijn gekomen.

 En nog is het einde niet.

Als ik nu mijn schrijven van de afgelopen tientallen jaren herlees.

Dan sta ik te kijken van mijn eigen roerselen van mijn ziel uit die tijd. 

“Heb ik dat geschreven?” zeg ik dan met verbazing in mijn stem.

Ja dat is zo en ik wil het u graag met u delen.

Tenslotte zijn we mensen met veelal dezelfde gedachten in bepaalde tijden.