SCHOOLHERINNERINGEN

SCHOOLHERINNERING

Vandaag heb ik een boek gekocht, geschreven door een onderwijzer, wat bij mij herinneringen opwekte van mijn eigen schooltijden.

“t Is weer eens wat anders dan de berichten op de teve.

Ik begin nu even bij mijn kleuterschool (vier jaar).

Ik zat in de tweede klas en had wel  belangstelling wat mijn

onderwijzeres ter berde bracht, maar liet me toch afleiden

door mijn ene kniekous die ik had uitgedaan.

De reden ben ik echt vergeten.

 Maar het feit dat de juffrouw mij naar voren liet komen niet.

Daar stond ik dan voor de rest van de klas, met het schaamrood op mijn wangetjes.

Een bloot been, t was toch ongehoord (in die tijd).

Naderhand ben ik op diezelfde kleuterschool zelf onderwijzeres geweest

En heb ik samen met mijn vriendin genoten van de opleiding.

Vormschool werd in die tijd de opleiding genoemd.

En werkelijk wij werden daar gevormd.

Ik herinner me nog een voorval dat ik hier weergeef.

Wij moesten ook werkstukjes maken met klei.

De opdracht was dit keer: maak een inktpot van klei als huiswerk.

Zorgvuldig had ik mijn exemplaar in een doek gewikkeld zodat

er geen deukje in mocht komen.

Op de vormschool zette ik hem voor me op de schoolbank.

Mijn vriendin, die altijd naast mij zat, zette ook haar exemplaar

voor haar neer

. De lerares kwam het eerst bij mij langs

om mijn inktpot te beoordelen.

Een vernietigend oordeel sprak zij uit met de woorden;

Het deugt aan geen kanten, een vijf.

Toen kwam zij bij mijn vriendin en zei van het zelfde laken een pak.

Wij keken de klas eens even rond en zagen allemaal kleine bescheiden

Inktpotjes staan.

In plaats dat we in huilen uitbarstte, moesten we heel hard lachen.

Vooral voor het feit dat wij de enigste waren met zo’n groot formaat

Inktpot.

Ze noemden ons destijds een paar apart.

 En misschien waren we dat ook wel.

l