WIE ZONDER ZONDE IS

WIE VAN U ZONDER ZONDE IS…

Gevloekt, gehoond, gesleurd met slijk bedekt

Haar kleed gescheurd ,heur haren losgereten

Zo kwam zij tot de Meeste, Die, gezeten

Verwonderd opzag  uit diep gepeins gewekt

En al die Joden, krijsend, spuwend, dringend

Zich door en om elkander henenwringend,

Bedreigden en met vuisten ballend

De vrouw die op haar knieen was gevallen

En met het hoofd gebogen in haar handen

Het stenigen dat zij verdiend had , wachtte

Toen zag haar Jezus aan, als in gedachten

En voelde al die ogen op Hem branden

Maar hij doorzag hul listen en hun logen

En in Hem welde  oneindig mededogen

Met al hun laagheid al hun onverstand

En schrijvend schreef Hij woorden in het zand

Maar hoger, hoger klom hun lust tot moorden

Zij riepen: “Stenigt haar naar Mozes wetten”

Wie zou die vrouw het stenigen beletten?

Toen sprak de Meester langzaam deze woorden:

Zo een van U onschuldig is, en weet

Dat hij ook heimlijk zonde deed

Daar liggen veel stenen voor de hand”…

En weder schreef Hij in het losse zand

Zij zagen op verwonderd en verlegen

Wat vreemde klanken klonken hun daar tegen

En wie een steen geraapt had liet hem vallen

Toen ging er weer één, en weer één, eindlijk allen

En toen de stilte om Hem henen viel:

“Sta op, kom tot Mij , o verdwaalde ziel

Ik spreek uw vrij, verdraag uw leed geduldig

Ga heen, getroost, voor God zijt gij niet schuldig”

A Timmerman

Uit de Nieuwe Gids.