Wat ik hoorde en zag

DE DUIF EN HET KRUIS

 

Die zondagmorgen was het weer raak.

Door het geopende kerkraampje vloog er er een duif naar binnen.

Hij had gewacht op de preek van de pastoor (vanwege de rust denk ik).

Vloog om het houten kruis heen, wat achter het altaar stond en ging uiteindelijk op de dwarsbalk zitten, aan de kant van de pastoor.

Met zijn pootjes om de balk geklemd en zijn kopje ineen gedoken bleef hij daar zitten tijdens de preek.

Totdat de pastoor amen had gezegd. Hij vloog dan weer naar buiten op dezelfde manier als hij binnengekomen was.

De mensen genoten er steeds weer van als hij op deze manier de dienst meemaakte.

En een enkeling dacht diepzinnig: ja zonder duif (teken van de Heilige Geest) kan een preek niet bezielend werken

 

Nog een bezielend gedichtje over het kruis:

 

Wil in uw huis

Aan Christus kruis

De plaats van ere geven

En menig kruis

Wordt uit uw huis

Door Christus kruis verdreven

 

 

De enige weg naar het leven is de weg van het kruis.

Je kunt zoeken waar je wilt en wat je wilt maar er is geen hogere en geen veiliger weg dan de weg van het kruis. (Thomas á Kempis)