MIDDElMAAT SIERT DE STRAAT

Als je het naadje van de kous wilt weten op godsdienstig gebied valt dat niet mee.  Met voetangels en klemmen moet je rekening houden.

En emotioneel kan ik er soms geen touw aan vast knopen.

Ik zwalk zo'n beetje tussen van alles in, terwijl ik toch een duidelijk standpunt heb.

Eigenlijk is het heel duidelijk te zien bij de N.C.R.V. en de E.O.

Wij zaten bij de oprichting van de E.O. al in een vreemd parket.

Wat was namelijk het geval?

Wel een van onze gemeenteleden uit de kerk, waar wij lid van waren vroeg aan mijn man  in het begin van de zestiger jaren, of hij mee wilde werken aan de oprichting van de E.O.

Mijn man voelde daar niets voor, en raadde het zelfs af, terwijl hij toch evangelisch ingesteld was.

Omstreeks dezelfde tijd vroeg een bestuurslid van de N.C.R.V. of hij mijn man kon voordragen voor het bestuur van de N.C.R.V.

Mijn man ging daar niet op in omdat hij vond dat hij genoeg te doen had. 

De E.O. is opgericht en heeft zelfs verleden jaar z'n 40 jarig jubileum gevierd.

De NCRV die destijds beticht werd van een vrijzinnig denken  ging verder op de ingeslagen weg en laten we eerlijk zijn zij zitten over 't algemeen nog in diezelfde hoek. Wellicht nu wat extremer.

En wie vielen er tussen de wal en het schip?

Ja heus, de middelmaat.

Ik stel deze feiten nu openlijk aan de kaak omdat ik vind dat de middelmaat een stuk onrecht is aangedaan, wat best verstrekkende gevolgen gehad heeft, voor kerk, school en maatschappij.

En ik hoop dat in 2009 eindelijk de zaken eens recht gezet worden.

Want zo kan het niet langer.