HUISVLIJT

Laat ik even een duik nemen in het verleden.

En met het jaartal 1964 beginnen.

Toen kreeg ik een bijzondere religieuze ervaring.

Na de geboorte van mijn jongste dochter was ik bijna het hoekje omgegaan.

Daarna vroeg ik me af, waar ik terecht  gekomen zou zijn.

Ik was Gereformeerd opgevoed met het gegeven dat je na de dood naar de hemel zou gaan. Maar daar was ik inmiddels niet zo zeker van.

De twijfel speelde mij grote parten.

Mijn man had daar geen problemen mee en was zeker van zijn zaak.

Maar ik maakte me er wel veel zorgen over.

Om deze dingen aan een ander te vertellen leek mij geen optie want twijfel werd in die tijd niet zo op prijs gesteld en als verkeerd bestempeld.

Maar de zekerheid die mijn man ten toon spreidde miste ik.

Toen plofte er een brief van een gemeentelid op de deurmat.

Het viel eigenlijk wel in mijn potje, want de eerste vraag was;

Bent U bekeerd en bent u met de heilige Geest gedoopt?

De eerste vraag sprak me niet zo aan, maar de tweede vraag wel.

Want, zo vermeldde de brievenschrijver: "met de doop van de Heilige Geest kun je een bevestiging krijgen van je geloof". 

En dat was koren op mijn molen.

Maar je moest wel om de Heilige Geest vragen. 

Tevens kwam het bij mij er op neer dat ik duidelijk moest zijn met mijn keuze. "Neem mijn leven laat het Heer, toegewijdt zijn aan Uw eer'

Ik had daar even wat moeite mee want ik dacht: Ja, ik weet nu wat ik heb en niet wat ik krijg. Tenslotte kwam het hoge woord eruit.

En daarna was het een verademing en zag ik heel veel dingen erg ruim.

Heel veel kwam er op de goede plaats.

En ik was er zo blij mee dat ik het aan diverse wilde  verkondigen wat mij was overkomen.

Maar eerlijk gezegd kwam ik wel van de koude kermis thuis.

Je bent overspannen en zulke dingen heb je alleen maar als je dood gaat.

Ja, daar zat ik met mijn goede gedrag. Het was een desillusie.

Maar ik heb het overleefd zoals u nu begrijpt.