DE APPEL VALT NIET VER VAN DE STAM

Om elke kerk een muurtje leek vroeger het parool.

En wat daarbuiten was gaf in dit opzicht niet zo veel jool

De kerkmuren waren onze vesting zo werd ons geleerd

En dat leek ons beslist niet verkeerd

En toen de oorlog was gekomen

Verdwenen veel van onze dromen

Toen werden  mensen her en der gestuurd

En dat was soms ver uit onze buurt

Daar leken de vestingsmuren  niet altijd tegen bestand

En kregen zij soms een andere band

Verder was het zo dat veel studeren niet "in" was

Al was het grond-onderricht veelal wel eerste klas

Zo zijn er nog hele generatie's opgevoed

En eerlijk is eerlijk dat gaf goede moed

Zelf ben ik in dat kader grootgebracht

En ik heb daar de laatste tijd  veel aan gedacht

Want anderen bleken ook aan hun  afkomst gehecht

En zeg nu zelf is dat zo slecht?

De goede dingen mogen wij toch wel opslaan

Dat hebben onze voorouders ook wel gedaan.

Maar ik zeg het maar gelijk

Ook door de ervaring zijn we rijk

En ik wil het dit keer wel influisteren

Wij hebben verleerd om naar elkaar te luisteren

Zitten soms vol met wereldse gedachten

En krijgen daarom heel veel klachten

Maar we kunnen nu nog opnieuw beginnen

En kunnen zo de wereld nog winnen.

Gelooft  u het heus?

Ja, maar aan ons is de keus.