WAT JOURNALISTEN SCHRIJVEN EN/OF ZEGGEN.

Laatst heb ik een uitzending gezien waar de achtergronden werden getoond van een uitzending van Pauw & Witteman.

Het verbaasde me dat er zoveel manvolk en vrouwvolk aan te pas kwam.

Je moet dan toch wel van goede huize komen om zo'n programma in goede banen te leiden. En een goede samenwerking kan niet missen.

Met andere programma's zal het ook wel zo zijn, denk ik.

Ik heb er wel respect voor, want je hebt er ook lef voor nodig.

En de verantwoording is groot.

Dat is in het gewone leven natuurlijk ook zo: je bent verantwoordelijk voor wat je zegt en gezegd hebt.

En er wordt wat gesproken en geschreven tegenwoordig.

Spreken is zilver zwijgen is goud, lijkt niet meer van deze tijd te zijn.

De achtergronden van ons, spelen wel een grote rol. Tenslotte ben je daar ook door gevormd.

Door schade en schande word je ook soms wel wijs.

Voor de mensen die jarenlang onder druk geleefd hebben, is het wel anders dan voor hen die jarenlang in vrede geleefd hebben, en bijna alles konden zeggen wat zij op hun hart hadden.

Maar dat alles daar ook niet koek en ei is geweest is een ding dat  zeker is.

Soms komt dit naar boven, soms ook niet en men verzwijgt het liever.

Mijn vader zei vroeger na aanleiding van een realistisch boek: "alle  gedachten hoeven niet in de openbaarheid, want dat is echt niet altijd van klasse". En mijn man gaf mij als advies mee om de vuile was niet buiten te hangen, ook niet van de kerken.

ik heb geprobeerd dit advies op te volgen en hoop daar mee bezig te blijven zolang ik bij mijn goede verstand kan blijven.

En mijn bezoekers op deze weblog wens ik hen van hetzelfde laken een pak.

Een van mijn huisgenoten (een studente) zei laatst tegen mij : "wat gebruikt u veel spreekwoorden".

Haar medestudiegenoot  had hetzelfde  tegen háár gezegd.

En voegde haar medestudiegenoot er aan toe: " ik benerk bij me zelf dat ik tegenwoordig óók veel spreekwoorden gebruik".

Een soort sneeuwbal effect?

We moesten er samen wel om lachen en ik zei tenslotte: "ja wie het laatst lacht, lacht het best".