Vervolg: HET WOONWAGENKAMP UIT DE JAREN 50

Op een avond werd er in het Gereformeerde jeugdgebouw in Pernis een belangrijke vergadering gehouden.

De Evangelisatiecommissie kwam bijeen met een belangrijke gast.

Het was dezelfde onderwijzer die bij het kerstfeestviering  het plan geopperd had om een woonwagenclub op te richten.

De commissie was er wel voor, maar de hamvraag was nu waar...

De onderwijzer vond het probleem niet zo groot, want dat kon toch in het Gereformeerde jeugdgebouw.Er viel even een stilte want het jeugdgebouw was pas geverfd. En de woonwagenkinderen stonden in die tijd niet bekend als de rustigste en de braafste kinderen.

De onderwijzer.(Fred Bezemergeheten) nam toen het woord en zei"

Dus als wij straks bij de hemelpoort komen en Sint Petrus vraagt aan ons, wat heb je met de woonwagenkinderen gedaan, moeten wij zeggen:

"Niets,want het jeugdgebouw was pas geverfd."

Iedereen was stil bij deze indrukwekkende woorden.

Er werd besloten het jeugdgebouw ter beschikking te stellen. onder voorwaarde dat de woonwagenkinderen niet meer kapot zou maken of beschadigen dan de Gereformeerde jeugdvereniging.

Aldus geschiedde.

7 Februari 1952 starte de club, die dezelfde avond al de naam kreeg van de Kruisbanier.

De betekenis daarvan werd uitgelegd via een boeiend verhaal.

Wij zaten erg in spanning die avond.

We dat waren drie meesters en drie juffrouwen waarbij ondergetekende.

Voor de binnenkomst was het een oorverdovend lawaai. Er waren heel wat kinderen op komen dagen, die van te voren waren uitgenodigd.

Op de bestemde tijd werd de deur van het gebouw geopend en wilde de jeugd naar binnen stormen.

Maar ze hadden buiten de waard gerekend, want met een stem als een donderwolk sommeerde  meester Bezemer hen tot stilte met de woorden:

"Zijn jullie helemaal gek geworden, hou je snater trek je klompen uit en kom dan naar boven".

Plotseling alsof er een wonder was gebeurd bedaarde de storm en werd het muisstil.

Zelfs de leiding was er stil van.

De club werd een succes. Na enkele weken hadden we zoveel kinderen dat de club in twee etapes moesten worden gehouden.

Nu is dat niet altijd zo gebleven omdat diverse woonwagenbewoners niet altijd dezelfde vaste standplaats hadden. Maar we hadden wel een vaste kern.

Wordt vervolgd: