EEN LEGER OP DE BEEN

GOD> NEDERLAND EN ORANJE.
Zo heette het boek wat ik destijds in mijn jonge jaren op de kleuterkweekschool moest studeren.
Mijn vriendin en ik leerden zo nu en dan samen, wat heel gezellig was.
We weken weleens af van de leerstof wat soms op de lachspieren werkte.
Ik herinner mij nog dat we bij de paragraaf waren waarop prins Maurits een leger op de been bracht.
Ik tekende bij dit hoofdstuk een been waarop allerlei mannetjes zaten.
Wij genoten samen.
Een weekje later was mijn vriendin aan de beurt om de vragen te beantwoorden die bij de les geplaatst waren.
Maar zij was haar boek vergeten. "Nu je mag mijn boek wel lenen hoor", zei ik spontaan.
Mijn vriendin was daar blij mee en ging achter de lessenaar staan. Toen zij de eerste bladzijde had voorgelezen, was er geen vuiltje aan de lucht.
Maar toen zij de bladzijde omsloeg zag zij ineens het leger op de been wat ik getekend had.
Zij proestte het uit. Ik kreeg ineens door waarom zij proestte en deed met haar mee.
De directeur, die de les gaf, begreep er niets van maar stuurde ons wel naar een kamertje waar we wat bij konden komen.
Waarom we zo van slag waren hebben we nooit verteld.
Dat was ons geheim. Tot nu toe.