EVEN EEN TUSSENDOORTJE

Ik ben net met mijn kerstkaarten klaar  en de eerste kerstberichten komen al binnen.

Van een oudere dame  (92) jaar kreeg ik een bericht wat mij opvrolijkte.

Eerlijk gezegd had ik een overlijdenskaart van haar verwacht.

De vorige keer hadden haar kinderen  aan mij  gevraagd  of ik soms afscheid van haar wilde nemen,

Omdat ik al zo dikwijls bij haar op bezoek geweest was de afgelopen  20 jaar.

Men zou haar meenemen naar Amersfoort.

Ik dacht dat dit wellicht prettiger  zou zijn  omdat ik de verwachting had dat zij niet zo lang te leven had.

 Zij was brandmager en zag er niet goed meer uit.

Maar tot mijn verbazing kreeg ik nu een  bericht dat het heel goed met haar ging.

Zij was opgenomen in een tehuis waar men kleinschalige afdelingen had
Een afdeling  met twee dames en twee heren.  

Ze was weer wat bijgekomen in gewicht en op een afdruk van een foto zag ik dat zij hartelijk lachte.

Zij voelde zich niet meer alleen  en met de twee heren en twee dames  kon ze kennelijk goed  opschieten.

In het vorige tehuis  keek ze wel vaak televisie  maar kwam verder  niet met  andere  bewoners in contact.

En nu was ze weer in een andere fase terecht gekomen waar het leven voor haar nog veel te bieden had . 

Het leek wel een wonder. En geeft ook de (oude) burger weer moed.