MAAK VAN JE HART GEEN MOORDKUIL

Maak van je hart geen moordkuil

Laatst  las ik in een dagblad een artikel  over een oude bekende uit de kerkgeschiedenis.

 Hij had zich vergaloppeerd  in zijn leven  terwijl hij toch een christen was.

Na een paar eeuwen werden deze feiten uit de doeken gedaan.

En nu is de vraag: moeten wij als christelijke kerken daar nu schuld voor belijden?

Kun je dan niet aan de gang blijven  met al die ongerechtigheden die mensen,

misdreven hebben  uit het verleden. En wat te denken van  het heden?

Zijn we ons bewust van al onze eigen zonden?

 Kennelijk niet,  anders zouden  we niet zo oppervlakkig door het leven gaan.

En tijd om over deze onderwerpen  na te denken  is er nauwelijks in deze maatschappij.

Een ziekbed  kan daar wel verandering in brengen.

Of een ingrijpende gebeurtenis.

Je kunt ook in deze tijd meegezogen worden door een tijdgeest.

Een tijdgeest  die mensen verblind,  een tijdgeest  die  oren verdoofd.

 Een geest die mensen  doet verstommen

 Een geest die mensen kreupel  maakt.

Terwijl de  Bijbel na Pinksteren juist spreekt  van het tegenovergestelde.

Ook  in het oude testament komen tekstgedeeltes voor  die een blijde toekomst voorspellen

Morgen hoop ik daar een voorbeeld van te geven.