Een nieuwe lente, een nieuw geluid

Langs deze weg wens ik al mijn lezers en lezeressen een vrolijk Pasen

De lente heeft zijn intrede gedaan en alles groeit en bloeit weer.

Zoals u in het voorwoord van mijn weblog heb kunnen lezen

heb ik veel geschreven, ernst zowel als humor

 

Na het overlijden van mijn man kreeg ik een condolantiekaartmet het opschrift: "afscheid nemen is met dankbare handen meedragen al wat herinneringen waard is".

Ik heb daar gehoor aan gegeven, onder het motto: wie van zijn herinneringen kan genieten (en het met anderen wilt delen) leeft twee maal

Ik ben zo vrij om deze weblog daarvoor te gebruiken.

Om te beginnen geef ik in het kort mijn levensloop weer die ik met

met mijn man Fred Bezemer heb mogen doorlopen.

Ik heb dit de titel gegeven:

DE NOTENDOP 

 

DE ACHTERUITKIJKSPIEGEL

Ik huil

Ik weet nu wat het is

Gemis

 

Mijn man maakte ook liedjes

net als Toon (Hermans)

Alleen niet zo gewoon

 

Hij deed het met wat moeilijker woorden

Omdat dit hem bekoorde

 

Toch kocht hij voor mij een tegel

van Toon

Dat vond hij gewoon

 

In goede dagen

noemde hij mij Petra

Waarom vergat ik te vragen

 

Hij noemde mij ook weleens een bron

Waaruit hij water putten kon

Dit water liet hij dan stromen

En zo is het gekomen

 

Zijn ogen konden fonkelen als wijn

'k Wist niet dat ogen zo konden zijn

 

Hij was wel klein van stuk

Maar kende het geluk

Daarin werd hij ook groot

Trouw tot in de dood

 

Het zuurstoftekort heeft hij niet meer

Nu heb ik het, dat komt door 't zeer

 

Soms kijk ik door de ruit vooruit

Maar dan, door een gedachte

Ontneemt dit weer mijn krachten

Dan val ik terug in het verleden

Heb moeite met het heden

 

33 jaar samen

Het was een zegen

Amen

 

20 jaar getrouwd

Een plant met een kaartje:

"Minstens het dubbele"

't Heeft niet zo mogen zijn

 

25 Jaar getrouwd

Net uit het ziekenhuis

Een hartinfarct

Dat was zijn kruis

 

30 jaar getrouwd

Bloemen met een kaartje:

"Als één dag"

Ik keek verwonderd op

Dat mag

 

Mijn man had mij verkoren

Nu is hij er niet meer

Ik heb mijn wederhelft verloren

Dat doet zeer

 

Fred stond nuchter in het leven

Maar ik had mijn ogen niet dicht

Ik wist wat er soms schuilde achter de gein

Een inhoud die er echt mocht zijn

 

Sommigen gingen zijn woorden

op een goudschaaltje wegen

Dit stond hem soms wat tegen

Maar het kwam toch te pas

Dat het een goud schaaltje was

 

Zijn opgewektheid van overdag

Was soms van tranen in de nacht

Want een lach en een traan

Liggen niet ver van elkaar vandaan

 

Hij beukte er op los

Als ze mij wilde verlagen

Hij  wilde zelfs zichzelf er aan wagen

 

Hij kloofde het brandhout aan stukken

Met een slag

Afreageren mag

 

Zeg het met bloemen

was bij Fred niet altijd in

Maar hij bracht andere geschenken

voor het gezin

Het zaad wat hij daarbij gaf

Zal bloeien ook na het graf

 

De zusters in het ziekenhuis

Huilden, hij was hun vriend

Hij heeft die naam ook wel verdiend

 

Fred hield overal de touwtjes

in handen met resultaat

Maar thuis liet hij ze vieren

Je weet wel hoe dit gaat

 

Wij waren een eenheid

in de diepste zin

Het hemels leven was zijn streven

en dat is nu "in"

 

Wij kenden veel vreugde

maar ook verdriet

Maar wie kent die beide nu niet?

 

Een paar apart als stel

Jawel

 

 

EEN PAAR APART

 

Geen roos was mijn eerste kado

Maar een Bijbel

ik dacht zo, zo

 

Als kado gaf ik hem een fototoestel

En daarna een sportjack

Dat vond hij niet gek

 

Wij ontmoette elkaar op:

De korfbal. De Arjos

Het evangelisatiewerk

Op school en in de kerk

 

Ik liep al maandenlang lang

van hem te dromen

Maar hij had schijnbaar

nog nooit van mij vernomen

 

Toen sloeg op een bruiloft

Een vonkje over zowaar

En het was toen bijna voor elkaar

 

Het begon in de lente

Al in de Boerenhoek

Zijn luiddruchtige woorden

Was hij toen even zoek

 

Hij zat op hete kolen

Ik had zijn hart gestolen

 

Wat zou ze zeggen:

'k Moet er nog over denken?

Maar dezelfde avond zou ik

hem mijn jawoord schenken

 

Zijn schroom was hij toen wel kwijt

En ik werd door velen benijd

 

Er verstreken enkele weken

Toen hielden we de Arjos voor bekeken

Ook de korfbal zeiden we vaarwel

Wij bezochten toen de woonwagenbewoners als stel

 

Soms reden we met een bakfiets

Vol beddengoed door de Pernisse straten

We liepen zodoende wel in de gaten

 

Ook waren we samen op

een evangelisatiekoor

Hij was daar dirigent

En als lid werd hij met mij verwend

Ik zong toen tweede stem

Maar dit lag niet alleen aan hem

 

Bij het huwelijk was het

een grote vreugde

Voor Jan en alleman

Het was dan ook haast een volksfeest

Als je dit vatten kan

 

Na een jaar diende een baby

zich bij ons aan in bed

Wij moesten er wel aan wennen

maar het gaf toch ook veel pret

 

Anderhalf jaar na de eerste spruit

Kwam de ooievaar weer

met een kleine guit

 

Daarna kwamen er nog twee

Wij waren met twee zonen en

twee dochters best tevree

 

Van woonplaats veranderden

wij nog weleens

kriskras door het land

Want om steeds op dezelfde plaats te blijven

daaraan hadden wij het land

 

Hoewel Fred een alleseter was

op creatief gebied

Blonk hij toch wel uit

Bij toneelspel en het lied

 

Wij werkten dikwijls samen

Ik het meest achter de schermen

Omdat ik me ook over de

kinderen moest ontfermen

 

Wij interesseerden ons voor

School, kerk en politiek

En speelden daarbij in

op het publiek

 

Fred was een vurig oranjeklant

Daar wilde hij niet om jokken

Je kon dit ook duidelijk zien

Aan zijn stropdas en zijn sokken

 

De bank was dikwijls een rustplaats

Voor onze vermoeide geest

Dat kwam ook omdat wij niet

altijd aan het spreekwoord hielden:

"Schoenmaker, blijf bij je leest"

 

Zo deden we van alles

Sjouwden van hot naar haar

De kinderen wenden daaraan wel

Ook al vonden zij het soms raar

 

Na tientallen jaren onderwijs

Ging hij met pensioen

Hij moest het na een hartinfarct

Wat kalmer aan gaan doen

 

Maar achter de ruiten zitten

was er echt niet bij

En na wat overwegen

Kochten we en boerderij

Hij had dit na zijn pensioen

Altijd al willen doen

 

Wij kochten nu in Drenthe

Een grote boerderij

En kregen er weldra wat beesten bij

 

Bij de beestenboel werd er

ook nog geëxposeerd

Met schilderwerk wat

we pas hadden geleerd

 

Wij hebben niet stil gezeten

in deze "Hobbyhoek"

Want 12.000 mensen

brachten ons daar een bezoek

 

En als de meidoorn bloeide

En alles stond in knop

Dan zeiden we tegen elkaar

Het geluk dat kan niet op

 

De koffie schonken we gratis

Wij waren niet zo star

Maar voor de onkosten hadden we wel

Een busje op de bar

 

Maar hoe het is gekomen

Dat weten wij echt niet

Maar Fred kreeg weer een hartinfarct

Dat gaf heel veel verdriet

 

In 1985 ging hij van ons heen

En bleef ik met mijn kinderen alleen

"Tot ziens" waren zijn laatste woorden

aan mij en mijn kroost

Dit gaf ons troost.

 

Ik memoreer nog even voor ik stop

Geloof me: dit was met recht

EEN GOED GEVULDE NOTENDOP