WAPENS, een waar gebeurd verhaal in Drente

Het was in 1986, het jaar begon toen niet zo prachtig

Want ik was aan het eind van mijn latijn

En dat is meestal niet zo fijn

Maar ik wilde wat rusten gaan

Na alles wat ik had gedaan

Maar nu kom ik op een punt

Er werd mij geen rust gegund

's Nachts was het niet pluis

Rondom mijn eenzaam huis

Gelukkig had ik een hond als vriend

Die deze naam ook heeft verdiend

Hij stond altijd voor mij klaar

En was paraat bij elk gevaar

Maar een hond heeft ook zijn slaap nodig

Daarom was rust voor hem niet overbodig

Ik kreeg ineens een idee

En deelde dit de politie mee

'k Begon met een gesprekje over mijn man

En zei: "die heeft u vast een keer ontmoet

Want hij maakte wapens en dat deed hij goed"

Maar toen ik hem vertelde dat mijn man wapens maakte

Was het of de politie even van slag raakte

Maar ik vervolgde mijn verhaal

En vertelde van de onrust allemaal

"Mevrouw" zei toen de politieagent

"Wij zijn present"

Na het telefoongesprek dacht ik, wat gek

Waarom was de politie even van slag

Toen schaterde ik van de lach

Ik belde weer op, naar het gezag aan de top

"Meneer" zei ik, "toen ik u daarnet belde

En van de wapens van mijn man vertelde

Dat was wel zo,

Maar hij deed het wel achter zijn bureau

Want hij schilderde wapens op glas

Echt dat was eerste klas

't Waren gemeentenwapens of van een familiegeslacht

Daar heeft u vast niet aan gedacht

De politie was blij met dit bericht

Het gaf hem weer gelijk wat helder zicht

Zo kwam er een einde aan de gestoorde nacht

Dit had ik van de politie ook verwacht

Daarom noem ik de politie mijn vriend

Want ook hij heeft dit wel verdiend.

 

 

 

 

l