HET JAAR VAN HET CULTURELE ERFGOED

Via de televisie hoorde ik laatst dat dit het jaar was van het culturele erfgoed, waar zeer zeker de kerken toebehoren.

De discussie die hierover ging had vooral te maken met met de kerkgebouwen die afgestoten worden of afgestoten zijn.

Het waarom kwam ook even tersprake al hoewel het al lange tijd bekend is dat veel kerken leeglopen om wat voor reden dan ook.

Soms heb ik een vooruitziende blijk, wat ik dan verwoord in een gedicht.

Het is in begin 1990 geschreven en geldt ook nu nog.

 

KERKEN KIJKEN OF KIJK OP KERKEN

 

Aan alles komt een end 

En soms maakt men daarvan een monument

Zo ook, het klinkt misschien wat grauw

Aan de kerk wat betreft het gebouw

Maar wat is er dan aan de orde?

Wel de kerken zijn een schouwspel geworden

En we hebben nu een kerkepad

Och ja, een mens wil toch wat

Maar het geeft eigenlijk geen pas

Want er zit een addertje onder het gras

Want de kerk als schouwspel kan eigenlijk niet

En het geeft veel mensen wel verdriet

Want waarachtig dan komt weldra

Ik stond erbij en ik keek er na

Maar het lijkt beter dat we helpen bouwen

En nog geen nabetrachting houden

Je kunt dan het kijken en doen combineren

Tot eer van God de Here

En je vindt dan weer in dorp of stad

Weer een ander kerkenpad.